بحران UTI تنها در مورد سوءمدیریت صندوق نیست، بلکه در مورد حکمرانی غیرمسئولانه توسط دولتی است که به نیروهای بازار، خصوصی‌سازی بخش عمومی و پس‌انداز عمومی وسواس دارد. اگر این روند ادامه یابد، هند از کشورهای در حال شکست آفریقا، آمریکای لاتین و روسیه پیروی خواهد کرد.
از بین تمام رویارویی‌های اخیر مردم هند با نیروهای بسیار مشهور بازار، شکست Unit Trust در US-64 بدترین است. گرانش آن به مراتب بیشتر از رکود بازار سهام در اواسط دهه 1990 است که 200 میلیون روپیه را از بین برد. 20000 کرور پس اندازاین شکست بخشی از رکود اقتصادی اخیر است که یک میلیون شغل را از بین برده و حباب فناوری اطلاعات (IT) را نیز ترکانده است. فناوری اطلاعات امیدهای سرگیجه‌آوری را ایجاد کرده بود. امروزه با کمتر از دو درصد تولید ناخالص داخلی، صحبت از "رهبری" هند شرم آور است. سهم آن از بازار جهانی نرم افزار هرگز به یک درصد نرسید. رکود بازار پس از بودجه 200 میلیون تومان را پاکسازی کرده است. 70000 کرور پس انداز طبقه متوسط. این امر منجر به خودکشی سرمایه گذاران شده است. و اکنون تعلیق تجارت در ایالات متحده-64 فرا می رسد.
دارندگان US-64 از غرق شدن این ابزار بخش دولتی "فوق العاده ایمن" که از سال 1964 بازدهی منظمی داشته است ناراحت هستند. اما سعی کنید به آنها بگویید که شرکت های مالی خصوصی بهتر هستند. تجربه آنها با اپراتورهایی مانند Lucknow's Century Consultants که به زمین وعده داده بودند اما ناپدید شدند، آسیب زا بوده است. درسی بزرگتر از شکست ایالات متحده-64 برای سیاست های مربوط به پس انداز عمومی و شرکت های بخش عمومی (PSUs) وجود دارد. بحران US-64 ریشه در سوء مدیریت آشکار دارد. US-64 به عنوان یک صندوق با درآمد ثابت راه اندازی شد. منطقاً باید روی بدهی سرمایه گذاری می کرد، به ویژه اوراق قرضه دولتی با درآمد ثابت کم ریسک. در عوض، مدیران آن به طور فزاینده ای در سهام، با بازده سفته بازی پرخطر سرمایه گذاری کردند.
در اواخر دهه 1980، UTI با سایر موسسات مالی (FIs) مانند LIC و GIC "سیاسی" شد و برای سرمایه‌گذاری در اسکریپ‌های مورد علاقه خاص قرار گرفت. در اواسط دهه 1990، سهام بیش از بدهی در پرتفوی آن بود. FIها همچنین برای "تقویت بازار" مصنوعی به عنوان "تأیید" سیاست های اقتصادی بحث برانگیز مورد استفاده قرار گرفتند. در دو سال گذشته، UTI سرمایه‌گذاری‌های بی‌احتیاطی اما سنگین را در سهام مورد علاقه Ketan Parekh، K-10، مانند Himachal Futuristic، Global Tele و DSQ انجام داد. این سرمایه‌گذاری‌های «فناوری» با وجود نشانه‌هایی مبنی بر پایان یافتن «رونق فناوری» انجام شد. US-64 نیمی از روپیه خود را از دست داد. ارزش پورتفولیوی 30000 کرور ظرف یک سال. UTI غرق شد. 3400 کرور فقط در شش مورد از 44 اسکریپ. این 60 درصد کاهش یافت. در اوایل سال جاری، ارزش خالص دارایی US-64 به زیر سطح (10 روپیه) سقوط کرد. اما در حال خرید مجدد US-64 بالای روپیه بود. 14!امروز، NAV آن روپیه است. 8. 30 - زیان هنگفت برای 13 میلیون واحد.
غیرقابل تصور است که UTI این تصمیمات سرمایه گذاری سرنوشت ساز را به تنهایی اتخاذ کرد. به گفته خودی ها ، وزارت دارایی به طور اساسی بر آنها تأثیر گذاشته است: تمام تصمیمات مهم نیاز به تأیید سیاسی سطح بالا دارند. در واقع ، تبانی بین FIS ، و اپراتورهای سایه دار مانند هرشاد مهتا ، برای کلاهبرداری اوراق بهادار سال 1992 مهم بود. گزارش کمیته مشترک پارلمان این را مستند می کند. در ماه های اخیر ، وزارت دارایی ناامید شد تا رکود بازار پس از بودجه را معکوس کند. سوءاستفاده UTI اکنون همزمان با فناوری جهانی "ذوب شدن" بود. US-64 سقوط کرد. رئیس UTI Subramanyam استعفا داده است. اگرچه مقصر بود ، اما او احتمالاً یک ضرب و شتم نیز بود. وی دبیر امور مالی آجیت کومار را از معاملات UTI مطلع کرد. این وزارتخانه به ویژه از سال 1999 ، مراقبتی را در UTI نگه داشته است.
پس از آن ، دلهره US-64 فقط یک کلاهبرداری UTI نیست. این یک کلاهبرداری حاکمیتی است که شامل سوء مدیریت توسط دولت است که از عدم موفقیت محاسبات کلان اقتصادی آن ناامید شده است. این امر باید از خروج وزیر دارایی در هر دموکراسی که به هنجارهای پارلمان احترام می گذارد ، تضمین می کرد. اما آقای سینا به چنین هنجارهایی اعتقاد ندارد ، اگرچه ، به طور انتزاعی ، او می گوید "مسئولیت قانون اساسی" است. درس UTI درسهای بیشتری وجود دارد. اگر یک موسسه تثبیت شده و تا همین اواخر به خوبی مدیریت شود ، مانند UTI نمی تواند از پس انداز عمومی محافظت کند ، پس نباید اجازه دهیم که گرانترین چنین پس انداز - حقوق بازنشستگی - در معرض خطر باشد. چنین سرمایه گذاری های پرخطر در بسیاری از اقتصادهای خود سرمایه داری اروپایی ممنوع است.
در هندوستان ، این استدلال با توجه به اینکه ده ها کارگزار 90 درصد از تجارت را کنترل می کنند ، با توجه به پایین ، بسیار بی ثبات ، سهام ، نیرو بیشتری کسب می کند. با این حال ، وزارت دارایی هم اکنون پیشنهاد می کند تا حقوق بازنشستگی و صندوق های مشروط را خصوصی سازی کند. در اصل ، دولت ، به طرز ناچیزی ، می خواهد از تعهد سالانه بازنشستگی خود در Rs خلاص شود. 22000 کروس. با کاهش هزینه های غیرمولد یا مالیات بر ثروتمندان ، کسری مالی خمیازه خود (6 درصد از تولید ناخالص داخلی) را کاهش نمی دهد. بازنشستگی ریختن گزینه ای تنبل و آسان است.
دولت باید برای احترام به تعهدات عمومی خود و کاهش هزینه های غیرمولد ، به ویژه در ارتش ، ساخته شود. برای 20 میلیون کارمند خود نباید مجاز به نوشتن منشور ویرانه باشد. به همان اندازه مهم ، دولت نباید از PSU جدا شود. در اوایل دهه 1990 ، عدم سرمایه گذاری منجر به خسارت بیش از Rs شد. طبق گفته Comptroller و حسابرس کل ، 3000 کروس. اما دولت هیچ درسی آموخته است. اخیراً ، غذاهای مدرن را کاملاً خصوصی کرده است. این واحد که در همان خط تجارت به بزرگترین شرکت فروخته می شود ، بیمار می شود.
Balco حتی بدتر از آن بدتر است که با بخشی از ارزش خود به صنایع استرلیت فروخته می شود ، که دارای سابقه مالی و زیست محیطی مشکوک است. متهم شده توسط هیئت اوراق بهادار و مبادله ، از دسترسی به بازار جلوگیری می کند. استدلال برای خصوصی سازی PSU ها صرفاً ایدئولوژیک است. به طور عملی ، فروش آنها مضحک است که وقتی سهام آنها توسط سرمایه گذاران نمونه کارها خارجی توسط یک Rs حیرت انگیز کاهش یافته است ، آنها را بفروشید. 200،000 کروس. با این حال ، با کند شدن اقتصاد ، سرمایه گذاری های صنعتی 30 درصد کاهش می یابد و امور مالی دولت بدتر می شود ، وسواس با خصوصی سازی رشد می کند. این باید مقابله کرد.
اگر هند قرار نیست راه های ناکام آفریقا ، آمریکای لاتین و روسیه را طی کند ، باید عاقلانه پس انداز عمومی را شوهر کند. آنها کلید حاکمیت مسئول را دارند. کلاهبرداری هایی که ما شاهد آن هستیم ، نشانه ای از یادگیری در یک اقتصاد دموکراتیک و سالم نیست ، بلکه اقدامات مربوط به دست و پنجه نرم دولت است. این با اقتصاد سالم ، اخلاق ، در واقع خود دموکراسی ناسازگار است. جامعه ای توخالی ، فاسد ، غیرمسئولانه ریاست جامعه ناراضی ، تقسیم شده ، جامعه ای برای فروپاشی اجتماعی و سیاسی است.
