بیشتر کشورها ارزهای مختلفی دارند ، اما همه آنها نیست. بعضی اوقات اقتصادهای کوچک از ارز یک همسایه بزرگتر اقتصادی استفاده می کنند. به عنوان مثال ، اکوادور ، السالوادور و پاناما تصمیم گرفته اند که دلار آمریکا را از دلار آمریکا به عنوان ارز خود استفاده کنند. بعضی اوقات ملل یک ارز مشترک دارند. یک نمونه بزرگ از یک ارز مشترک ، تصمیم 17 کشور اروپایی-از جمله برخی از اقتصادهای بسیار بزرگ مانند فرانسه ، آلمان و ایتالیا-برای جایگزینی ارزهای سابق خود با یورو است. با این استثناء به درستی ، بیشتر اقتصاد بین المللی در وضعیت چند ارز ملی اتفاق می افتد که در آن افراد و بنگاهها باید هنگام فروش ، خرید ، استخدام ، وام گرفتن ، مسافرت یا سرمایه گذاری در مرزهای ملی ، از یک ارز به یک ارز دیگر تبدیل کنند. وادبازاری که افراد یا بنگاهها برای خرید ارز دیگر از یک ارز استفاده می کنند ، بازار ارز نامیده می شود.

شما در فصل های قبلی با مفهوم اساسی نرخ ارز روبرو شده اید. به عنوان مثال ، در جریان تجارت و سرمایه بین المللی ، ما در مورد چگونگی استفاده از نرخ ارز برای مقایسه آمار تولید ناخالص داخلی از کشورهایی که تولید ناخالص داخلی در ارزهای مختلف اندازه گیری می شود ، بحث کردیم. با این حال ، این مثالهای قبلی نرخ واقعی ارز را به دست آورد ، گویی این یک واقعیت از طبیعت است. در واقعیت ، نرخ ارز یک قیمت است - قیمت یک ارز که از نظر واحدهای ارز دیگر بیان شده است. چارچوب کلیدی برای تجزیه و تحلیل قیمت ها ، چه در این دوره ، چه در هر دوره اقتصاد دیگر ، در سیاست های عمومی و یا مثالهای تجاری ، عملکرد عرضه و تقاضا در بازارها است.

برای یک ماشین حساب نرخ ارز به این وب سایت مراجعه کنید.

اندازه فوق العاده بازارهای ارزی

مقادیر معامله شده در بازارهای ارزی نفس گیر است. نظرسنجی انجام شده در آوریل 2013 توسط بانک تسویه حساب های بین المللی ، یک سازمان بین المللی برای بانک ها و صنعت مالی ، نشان داد که 5. 3 تریلیون دلار در روز در بازارهای ارزی معامله می شود ، که باعث می شود بازار ارز به بزرگترین بازار اقتصاد جهانی باشدواددر مقابل ، تولید ناخالص داخلی واقعی ایالات متحده 15. 8 تریلیون دلار در سال بود.

در جدول 1 ارزهایی که معمولاً در بازارهای ارزی معامله می شوند نشان می دهد. بازار ارزی تحت سلطه دلار آمریکا ، ارزهای مورد استفاده ملل در اروپای غربی (یورو ، پوند انگلیس و دلار استرالیا) و ین ژاپنی است.

تقاضای و تأمین کنندگان ارز در بازارهای ارزی

در بازارهای ارزی ، تقاضا و عرضه از نزدیک با هم ارتباط برقرار می کنند ، زیرا یک شخص یا بنگاه که یک ارز را می خواهد باید در همان زمان ارز دیگری را تأمین کند - و برعکس. برای به دست آوردن این موضوع ، در نظر گرفتن چهار گروه از افراد یا بنگاه هایی که در بازار شرکت می کنند ، مفید است: (1) بنگاه هایی که در تجارت بین المللی کالاها و خدمات شرکت می کنند.(2) گردشگرانی که از کشورهای دیگر بازدید می کنند.(3) سرمایه گذاران بین المللی که مالکیت (یا مالکیت جزئی) یک شرکت خارجی را خریداری می کنند.(4) سرمایه گذاران بین المللی که سرمایه گذاری های مالی را انجام می دهند که شامل مالکیت نمی شود. بیایید این دسته ها را به نوبه خود در نظر بگیریم.

بنگاه هایی که در بازارهای بین المللی خریداری و فروش می کنند ، دریافتند که هزینه های آنها برای کارگران ، تأمین کنندگان و سرمایه گذاران به ارز ملتی که تولید آنها در آن رخ می دهد اندازه گیری می شود ، اما درآمد آنها از فروش در ارز ملل مختلف که در آن فروش آنها اتفاق افتاده است ، اندازه گیری می شودوادبنابراین ، یک شرکت چینی که در خارج از کشور صادر می شود ، ارز دیگری کسب می کند - به گفته های ایالات متحده آمریکا - اما به یوان چینی نیاز دارد تا به کارگران ، تأمین کنندگان و سرمایه گذاران مستقر در چین بپردازد. در بازارهای ارزی ، این شرکت تأمین کننده دلارهای ایالات متحده و دیمندر یوان چینی خواهد بود.

گردشگران بین المللی برای دریافت ارز کشوری که از آنها بازدید می کنند ، ارز خانگی خود را تأمین می کنند. به عنوان مثال ، یک توریست آمریکایی که در حال بازدید از چین است ، دلارهای ایالات متحده را به بازار ارزی عرضه می کند و یوان چینی را طلب می کند.

سرمایه گذاری های مالی که از مرزهای بین المللی عبور می کنند و به مبادله ارز نیاز دارند ، اغلب به دو دسته تقسیم می شوند. سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) به خرید یک شرکت (حداقل ده درصد) در یک کشور دیگر یا راه اندازی یک شرکت جدید در یک کشور خارجی اشاره دارد ، به عنوان مثال ، در سال 2008 شرکت تولید آبجو بلژیکی Inbev Anheuser- سازنده آبجو ایالات متحده را خریداری کردبوش با 52 میلیارد دلار. برای انجام این خرید یک شرکت آمریکایی ، INBEV مجبور است یورو (ارز بلژیک) را به بازار ارزی عرضه کند و دلارهای ایالات متحده را تقاضا کند.

نوع دیگر سرمایه گذاری مالی بین المللی ، سرمایه گذاری نمونه کارها ، شامل یک سرمایه گذاری صرفاً مالی است که مسئولیت مدیریت را بر عهده نمی گیرد. یک نمونه می تواند یک سرمایه گذار مالی ایالات متحده باشد که اوراق قرضه صادر شده توسط دولت انگلستان را خریداری کرده یا پول را در یک بانک انگلیس واریز کرده است. برای انجام چنین سرمایه گذاری ها ، سرمایه گذار آمریکایی دلارهای ایالات متحده را در بازار ارزی عرضه می کند و پوند انگلیس را طلب می کند.

سرمایه گذاری نمونه کارها اغلب با انتظارات در مورد تغییر نرخ ارز مرتبط است. به یک سرمایه گذار مالی ایالات متحده که قصد خرید اوراق قرضه صادر شده در انگلستان را دارد ، نگاه کنید. برای سادگی ، هرگونه سود پرداخت شده توسط اوراق را نادیده بگیرید (که به هر حال در کوتاه مدت کوچک خواهد بود) و روی نرخ ارز تمرکز کنید. بگویید که یک پوند انگلیس در حال حاضر به ارزش 1. 50 دلار به ارز ایالات متحده است. با این حال ، سرمایه گذار معتقد است که در یک ماه ، پوند انگلیس به ارزش 1. 60 دلار به ارز ایالات متحده خواهد بود. بنابراین ، همانطور که شکل 1 (الف) نشان می دهد ، این سرمایه گذار 24000 دلار برای 16000 پوند انگلیس تغییر می دهد. در یک ماه ، اگر پوند در واقع 1. 60 دلار ارزش داشته باشد ، سرمایه گذار نمونه کارها می تواند با نرخ ارز جدید به دلار آمریکا بازگردد و 25600 دلار سود خوبی داشته باشد. یک سرمایه گذار نمونه کارها که معتقد است نرخ ارز خارجی برای پوند در جهت مخالف کار خواهد کرد نیز می تواند بر این اساس سرمایه گذاری کند. بگویید که یک سرمایه گذار انتظار دارد که پوند ، که اکنون به ارزش 1. 50 دلار در ایالات متحده آمریکا ارزش دارد ، به 1. 40 دلار کاهش یابد. سپس ، همانطور که در شکل 1 (b) نشان داده شده است ، آن سرمایه گذار می تواند با 20،000 پوند ارز انگلیس (وام گرفتن پول در صورت لزوم) شروع کند ، آن را به 30،000 دلار به ارز ایالات متحده تبدیل کند ، یک ماه صبر کند و سپس به تقریباً 21429 پوند برگردددر ارز انگلیس - دوباره سود خوبی کسب می کند. البته ، این نوع سرمایه گذاری بدون ضمانت می آید و اگر نرخ ارز همانطور که پیش بینی نمی شود ، یک سرمایه گذار متحمل ضرر خواهد شد.

شکل 1. یک سرمایه گذار نمونه کارها در تلاش است تا از حرکات نرخ ارز بهره مند شود. انتظارات از ارزش آینده ارز می تواند تقاضا و عرضه آن ارز را در بازارهای ارزی ایجاد کند.

بسیاری از تصمیمات سرمایه گذاری نمونه کارها به سادگی شرط بندی نیستند که ارزش ارز در یک جهت یا دیگری تغییر کند. در عوض ، آنها شرکت هایی را درگیر می کنند که سعی در محافظت از حرکات در نرخ ارز دارند. تصور کنید که شما یک شرکت آمریکایی را اداره می کنید که به فرانسه صادر می کند. شما برای ارائه محصولات خاص قراردادی امضا کرده اید و از این پس 1 میلیون یورو در سال دریافت خواهید کرد. اما شما نمی دانید که این قرارداد به دلار آمریکا چقدر ارزش خواهد داشت ، زیرا نرخ ارز دلار/یورو می تواند در سال آینده نوسان کند. بیایید بگوییم که شما می خواهید با اطمینان بدانید که این قرارداد چه چیزی ارزش خواهد داشت ، و این خطر را ندارید که یورو به دلار آمریکا کمتر از آنچه در حال حاضر است ارزش داشته باشد. شما می توانید محافظت کنید ، این به معنای استفاده از معامله مالی برای محافظت از خود در برابر ریسک یکی از سرمایه گذاری های خود (در این حالت ، ریسک ارز از قرارداد) است. به طور خاص ، شما می توانید یک قرارداد مالی را امضا کرده و هزینه ای را بپردازید که یک سال از این پس یک نرخ ارز خاص را به شما تضمین می کند - صرفاً با توجه به نرخ ارز بازار در آن زمان. اکنون ، ممکن است که یورو از سال دیگر به ارزش دلار بیشتر باشد ، بنابراین قرارداد محافظت از شما غیر ضروری خواهد بود و شما برای هیچ هزینه ای هزینه ای پرداخت نخواهید کرد. اما اگر ارزش یورو به دلار کاهش یابد ، شما توسط پرچین محافظت می شوید. قراردادهای مالی مانند Hedging ، که طرفین مایل به محافظت در برابر حرکات نرخ ارز هستند ، همچنین معمولاً منجر به یک سری سرمایه گذاری نمونه کارها توسط شرکت می شود که هزینه ای برای تأمین پرچین دریافت می کنند.

سرمایه گذاری مستقیم خارجی و سرمایه گذاری نمونه کارها شامل یک سرمایه گذار است که ارز داخلی را تأمین می کند و ارز خارجی را می طلبد. با سرمایه گذاری نمونه کارها کمتر از ده درصد یک شرکت خریداری می شود. به همین ترتیب ، سرمایه گذاری نمونه کارها اغلب با تمرکز کوتاه مدت انجام می شود. با سرمایه گذاری مستقیم خارجی بیش از ده درصد یک شرکت خریداری می شود و سرمایه گذار به طور معمول مسئولیت مدیریتی را بر عهده می گیرد. بنابراین سرمایه گذاری مستقیم خارجی تمایل به تمرکز طولانی تر دارد. به عنوان یک موضوع عملی ، سرمایه گذاری های نمونه کارها را می توان خیلی سریعتر از سرمایه گذاری های مستقیم خارجی از یک کشور خارج کرد. یک سرمایه گذار پرتفوی ایالات متحده که می خواهد اوراق قرضه صادر شده توسط دولت انگلستان را بخرد یا بفروشد ، می تواند این کار را با یک تماس تلفنی یا چند کلیک یک کلید رایانه انجام دهد. با این حال ، یک شرکت آمریکایی که می خواهد شرکتی را خریداری یا بفروشد ، مانند شرکت تولید قطعات خودرو در انگلستان ، متوجه خواهد شد که برنامه ریزی و انجام معامله چند هفته و حتی ماه ها طول می کشد. جدول 2 دسته بندی های اصلی تقاضای و تأمین کنندگان ارز را خلاصه می کند.

شرکت کنندگان در بازار نرخ ارز

بازار ارزی شامل تأمین کنندگان نهایی و تقاضای ارزی به معنای واقعی کلمه به دنبال یکدیگر نیست. اگر مارتینا تصمیم بگیرد خانه خود را در ونزوئلا ترک کند و در ایالات متحده سفر کند ، نیازی به پیدا کردن یک شهروند آمریکایی نیست که قصد دارد تعطیلات را در ونزوئلا بگذارد و تجارت ارز شخص به شخص را ترتیب دهد. در عوض ، بازار ارز از طریق موسسات مالی کار می کند و در چندین سطح فعالیت می کند.

بیشتر افراد و بنگاه هایی که در حال تبادل مقدار قابل توجهی از ارز هستند به یک بانک می روند و بیشتر بانک ها ارز خارجی را به عنوان خدماتی برای مشتریان ارائه می دهند. این بانک ها (و چند شرکت دیگر) ، معروف به فروشندگان ، سپس ارز خارجی را تجارت می کنند. به این بازار بین بانکی گفته می شود.

در اقتصاد جهانی ، تقریباً 2،000 شرکت فروشندگان ارز هستند. اقتصاد ایالات متحده کمتر از 100 فروشنده ارزی دارد ، اما بزرگترین 12 فروشنده بیش از نیمی از کل معاملات را انجام می دهند. بازار ارزی هیچ مکان مرکزی ندارد ، اما فروشندگان اصلی همیشه مراقب یکدیگر هستند.

بازار ارزی نه به دلیل خواسته های گردشگران ، بنگاهها یا حتی سرمایه گذاری مستقیم خارجی ، بلکه در عوض به دلیل سرمایه گذاری نمونه کارها و اقدامات در ارتباط با فروشندگان ارز خارجی بسیار زیاد است. گردشگری بین المللی یک صنعت بسیار بزرگ است که حدود 1 تریلیون دلار در سال شامل می شود. صادرات جهانی حدود 23 ٪ از تولید ناخالص داخلی جهانی است. که حدود 18 تریلیون دلار در سال است. سرمایه گذاری مستقیم خارجی در پایان سال 2013 حدود 1. 5 تریلیون دلار بود. این مقادیر با این وجود با 5. 3 تریلیون دلار در روز در بازارهای ارزی معامله می شوند. بیشتر معاملات موجود در بازار ارز برای سرمایه گذاری نمونه کارها-از نظر حرکات کوتاه مدت سرمایه مالی بین ارزها-و به دلیل اقدامات فروشندگان بزرگ ارزی که دائماً با یکدیگر می خرند و می فروشند.

تقویت و تضعیف ارز

هنگامی که قیمت بیشتر کالاها و خدمات تغییر می کند ، گفته می شود قیمت "افزایش" یا "سقوط" می شود. برای نرخ ارز ، اصطلاحات متفاوت است. هنگامی که نرخ ارز برای ارز بالا می رود ، به طوری که مبادله ارز برای بیشتر ارزهای دیگر ، به آن قدردانی یا "تقویت" گفته می شود. هنگامی که نرخ ارز برای یک ارز کاهش می یابد ، به طوری که یک ارز برای کمتر از سایر ارزها معامله می شود ، به آن به عنوان کاهش دهنده یا "تضعیف" گفته می شود.

برای نشان دادن استفاده از این شرایط ، نرخ ارز بین دلار ایالات متحده و دلار کانادا را از سال 1980 در نظر بگیرید ، که در شکل 2 (الف) نشان داده شده است. محور عمودی در شکل 2 (الف) قیمت 1 دلار به ارز ایالات متحده را نشان می دهد که از نظر ارز کانادا اندازه گیری می شود. واضح است که نرخ ارز می تواند به طور قابل توجهی بالا و پایین حرکت کند. دلار آمریكا با قیمت 1. 17 دلار كانادایی در سال 1980 معامله شد. دلار آمریكا در سال 1986 به 1. 39 دلار كانادایی تقدیر یا تقویت شد ، در سال 1991 به 1. 15 دلار كانادایی كاهش یافته یا تضعیف شد و سپس در اوایل سال 2002 به 1. 60 دلار كانادایی تقدیر یا تقویت شد. 2009 ، و سپس در سال 2009 و 2010 سنبله تیز و کاهش یافته است. واحدهایی که نرخ ارز در آن اندازه گیری می شود می تواند گیج کننده باشد ، زیرا نرخ ارز دلار ایالات متحده با استفاده از یک ارز متفاوت - دلار کانادا اندازه گیری می شود. اما نرخ ارز همیشه با استفاده از یک ارز متفاوت ، قیمت یک واحد ارز را اندازه گیری می کند.

شکل 2. تقویت یا قدردانی در مقابل تضعیف یا کاهش ارزش. نرخ ارز حتی بین شرکتهای هم مرز مانند ایالات متحده و کانادا به طور قابل توجهی نوسان می کند. با نگاه دقیق به مقادیر زمانی (سالها کمی در این نمودارها متفاوت است) ، مشخص است که مقادیر قسمت (الف) یک تصویر آینه ای از قسمت (b) است ، که نشان می دهد استهلاک یک ارز با قدردانی ارتباط دارداز دیگری و برعکس. این بدان معناست که هنگام مقایسه نرخ ارز بین دو کشور (در این مورد ، ایالات متحده و کانادا) ، استهلاک (یا تضعیف) یک کشور (دلار آمریکا برای این مثال) نشانگر قدردانی (یا تقویت) دیگری استارز (که در این مثال دلار کانادا است).(منبع: داده های اقتصادی فدرال رزرو (FRED) (الف) https://research. stlouisfed. org/fred2/series/excaus ؛ (b) https://research. stlouisfed. org/fred2/series/ccussp01caq650n)

با نگاهی به نرخ ارز بین دو ارز ، قدردانی یا تقویت یک ارز باید به معنای استهلاک یا تضعیف دیگری باشد. شکل 2 (ب) نرخ ارز برای دلار کانادا را نشان می دهد که از نظر دلار ایالات متحده اندازه گیری می شود. نرخ ارز دلار ایالات متحده که به دلار کانادا اندازه گیری شده است ، که در شکل 2 (a) نشان داده شده است ، یک تصویر آینه کامل با نرخ ارز دلار کانادا است که به دلار آمریکا اندازه گیری می شود ، که در شکل 2 (b) نشان داده شده است. سقوط در کانادا $/ایالات متحده. نسبت $ به معنای افزایش نسبت ایالات متحده $/کانادا $ و بالعکس است.

با قیمت یک سرویس یا خدمات معمولی ، مشخص است که قیمت های بالاتر به نفع فروشندگان و خریداران آسیب دیده است ، در حالی که قیمت های پایین تر به نفع خریداران و آسیب رساندن به فروشندگان است. در مورد نرخ ارز ، جایی که خریداران و فروشندگان همیشه به طور شهودی آشکار نیستند ، می توان از طریق تأثیر شرکت کنندگان مختلف در بازار با ارز قوی تر یا ضعیف تر ، ردیابی کرد. به عنوان مثال ، تأثیر دلار قوی تر ایالات متحده بر شش گروه مختلف از بازیگران اقتصادی را در نظر بگیرید ، همانطور که در شکل 3 نشان داده شده است: (1) صادرکنندگان ایالات متحده که در خارج از کشور می فروشند.(2) صادرکنندگان خارجی (یعنی شرکت هایی که واردات در اقتصاد ایالات متحده می فروشند).(3) گردشگران ایالات متحده در خارج از کشور ؛(4) گردشگران خارجی که از ایالات متحده بازدید می کنند.(5) سرمایه گذاران ایالات متحده (یا سرمایه گذاری مستقیم خارجی یا سرمایه گذاری نمونه کارها) با در نظر گرفتن فرصت ها در سایر کشورها.(6) و سرمایه گذاران خارجی که فرصت های اقتصاد ایالات متحده را در نظر می گیرند.

شکل 3. حرکات نرخ ارز چگونه بر هر گروه تأثیر می گذارد؟حرکات نرخ ارز به طرق مختلف بر صادرکنندگان ، گردشگران و سرمایه گذاران بین المللی تأثیر می گذارد.

برای یک شرکت آمریکایی که در خارج از کشور به فروش می رسد ، یک دلار قوی تر ایالات متحده یک نفرین است. دلار قوی ایالات متحده به این معنی است که ارزهای خارجی به طور متناوب ضعیف هستند. هنگامی که این شرکت صادراتی از طریق فروش صادرات خود ارزهای خارجی را بدست می آورد و سپس آنها را به دلار آمریکا تبدیل می کند تا به کارگران ، تأمین کنندگان و سرمایه گذاران بپردازد ، دلار قوی تر به این معنی است که ارز خارجی کمتر از دلار آمریکا خریداری می کند تا اینکه ارز تقویت نشده باشد ، واینکه سود این شرکت (همانطور که به دلار اندازه گیری می شود) کاهش می یابد. در نتیجه ، شرکت ممکن است تصمیم به کاهش صادرات خود کند ، یا ممکن است قیمت فروش خود را افزایش دهد ، که همچنین تمایل به کاهش صادرات خود خواهد داشت. به این ترتیب ، یک ارز قوی تر صادرات یک کشور را کاهش می دهد.

برعکس ، برای یک شرکت خارجی که در اقتصاد ایالات متحده به فروش می رسد ، یک دلار قوی تر یک نعمت است. هر دلار که از طریق فروش صادرات به دست می آید ، هنگامی که به ارز خانه شرکت صادرات بازگردانده می شود ، اکنون بیشتر از آنچه پیش بینی می شد قبل از تقویت دلار ، بیشتر از پول خانه خریداری می کند. در نتیجه ، دلار قوی تر به این معنی است که شرکت وارد کننده سود بالاتری از آنچه انتظار می رود کسب می کند. این شرکت به دنبال گسترش فروش خود در اقتصاد ایالات متحده خواهد بود ، یا ممکن است قیمت ها را کاهش دهد ، که منجر به گسترش فروش نیز خواهد شد. به این ترتیب ، یک دلار قوی تر ایالات متحده به این معنی است که مصرف کنندگان بیشتر از تولید کنندگان خارجی خریداری می کنند و سطح واردات کشور را گسترش می دهند.

برای یک توریست ایالات متحده در خارج از کشور ، که در صورت لزوم در حال تبادل دلار ایالات متحده برای ارز خارجی است ، یک دلار قوی تر ایالات متحده یک مزیت است. این توریست برای هر دلار آمریکا ارز خارجی بیشتری دریافت می کند و در نتیجه هزینه سفر به دلار آمریکا کمتر است. وقتی ارز یک کشور قوی است ، زمان خوبی برای شهروندان آن کشور است که به خارج از کشور سفر کنند. یک توریست ایالات متحده را تصور کنید که 5000 دلار برای سفر به آفریقای جنوبی پس انداز کرده است. در ژانویه سال 2008 ، 1 دلار 7 رند آفریقای جنوبی را خریداری کرد ، بنابراین توریست 35000 رند برای خرج کردن داشت. در ژانویه 2009 ، 1 دلار 10 رند خریداری کرد ، بنابراین گردشگر 50،000 رند برای خرج کردن داشت. تا ژانویه سال 2010 ، 1 دلار فقط 7. 5 رند خریداری کرد. بدیهی است ، سال 2009 سالی بود که گردشگران ایالات متحده از آفریقای جنوبی بازدید کردند. برای بازدید کنندگان خارجی از ایالات متحده ، الگوی مخالف صادق است. یک دلار نسبتاً قوی تر ایالات متحده به این معنی است که ارزهای خودشان نسبتاً ضعیف تر هستند ، به طوری که هرچه از ارز خود به دلار آمریکا تغییر می کنند ، دلار آمریکا کمتری نسبت به گذشته دارند. هنگامی که ارز یک کشور قوی است ، زمان خوبی برای بازدید گردشگران خارجی نیست.

یک دلار قوی تر به چشم انداز یک سرمایه گذار مالی ایالات متحده که قبلاً پول را در کشور دیگری سرمایه گذاری کرده است ، آسیب می رساند. یک سرمایه گذار مالی ایالات متحده در خارج از کشور ابتدا باید دلار آمریکا را به یک ارز خارجی تبدیل کند ، در یک کشور خارجی سرمایه گذاری کند و سپس بعداً آن ارز خارجی را به دلار آمریکا تبدیل کند. اگر در این میان دلار آمریكا قوی تر شود و ارز خارجی ضعیف تر شود ، پس از آنكه سرمایه گذار به دلار آمریكا برگردد ، نرخ بازده این سرمایه گذاری كمتر از آنچه در ابتدا انتظار می رفت در زمان انجام شده باشد.

با این حال ، یک دلار قوی تر ایالات متحده باعث افزایش بازده سرمایه گذار خارجی می شود که پول را به یک سرمایه گذاری ایالات متحده وارد می کند. این سرمایه گذار خارجی از ارز منزل به دلار آمریکا تبدیل می کند و به دنبال سرمایه گذاری ایالات متحده است ، در حالی که بعداً قصد دارد به پول خانه برگردد. اگر در این میان دلار قوی تر شود ، پس از آنکه زمان تبدیل از دلار آمریکا به ارز خارجی فرا رسید ، سرمایه گذار ارز خارجی بیشتری را از آنچه انتظار می رفت در زمان انجام سرمایه گذاری اصلی دریافت می کند.

پاراگرافهای قبلی همه در مورد موردی که دلار آمریکا قوی تر می شود ، تمرکز می کنند. واکنشهای اقتصادی شاد یا ناراضی مربوطه در ستون اول شکل 3 نشان داده شده است. عملکرد زیر آن را از ویژگی های آن برعکس می کند: یک دلار ضعیف تر.

اثرات یک دلار ضعیف تر

بیایید از طریق اثرات یک دلار ضعیف تر بر روی یک صادرکننده ایالات متحده ، یک صادرکننده خارجی به ایالات متحده ، یک توریست ایالات متحده که به خارج از کشور می رود ، یک گردشگر خارجی که به ایالات متحده ، یک سرمایه گذار ایالات متحده در خارج از کشور و یک سرمایه گذار خارجی در ایالات متحده می رود ، کار کنیم. واد

مرحله 1. توجه داشته باشید که تقاضا برای صادرات ایالات متحده تابعی از قیمت آن صادرات است که به قیمت دلاری آن کالاها و نرخ تبدیل دلار بر حسب ارز خارجی بستگی دارد. به عنوان مثال، یک وانت فورد در ایالات متحده 25000 دلار قیمت دارد. وقتی در بریتانیا فروخته می شود، قیمت آن 25000 دلار / 1. 50 دلار به ازای هر پوند انگلیس یا 16667 پوند است. دلار بر قیمت خارجی هایی که ممکن است کالاهای صادراتی ایالات متحده را خریداری کنند، تأثیر می گذارد.

مرحله 2. در نظر بگیرید که اگر دلار ضعیف شود، ارزش پوند افزایش می یابد. اگر پوند به 2. 00 دلار در هر پوند افزایش یابد، پس قیمت پیکاپ فورد اکنون 25000 دلار / 2. 00 دلار = 12500 پوند است. دلار ضعیف تر به این معنی است که ارز خارجی دلار بیشتری می خرد، به این معنی که صادرات ایالات متحده گران تر به نظر می رسد.

مرحله 3. خلاصه کنید که ضعیف تر شدن دلار آمریکا منجر به افزایش صادرات ایالات متحده می شود. برای یک صادرکننده خارجی، نتیجه دقیقا برعکس است.

مرحله 4. فرض کنید یک کارخانه آبجوسازی در انگلستان علاقه مند است که Bass Ale خود را به یک فروشگاه مواد غذایی در ایالات متحده بفروشد. اگر قیمت شش بسته باس آل 6. 00 پوند و نرخ تبدیل 1. 50 دلار به ازای هر پوند انگلیس باشد، قیمت برای فروشگاه مواد غذایی 6. 00 × 1. 50 = 9. 00 دلار در هر بسته شش است. اگر دلار به 2. 00 دلار در هر پوند کاهش یابد، قیمت Bass Ale اکنون 6. 00 × 2. 00 دلار = 12 دلار است.

مرحله 5. خلاصه کنید که از دیدگاه خریداران آمریکایی، دلار ضعیف تر به این معنی است که ارز خارجی گران تر است، به این معنی که کالاهای خارجی نیز گران تر هستند. این منجر به کاهش واردات ایالات متحده می شود که برای صادرکننده خارجی بد است.

مرحله 6. گردشگران آمریکایی که به خارج از کشور می روند را در نظر بگیرید. آنها با وضعیتی مشابه با یک واردکننده آمریکایی روبرو هستند - آنها در حال خرید یک سفر خارجی هستند. دلار ضعیف تر به این معنی است که سفر آنها هزینه بیشتری خواهد داشت، زیرا هزینه معین ارز خارجی (به عنوان مثال، قبض هتل) دلار بیشتری خواهد گرفت. نتیجه این است که گردشگر ممکن است مدت زیادی در خارج از کشور بماند و برخی ممکن است اصلاً سفر نکنند.

مرحله 7. در نظر بگیرید که برای گردشگران خارجی به ایالات متحده، دلار ضعیف تر یک امتیاز است. این بدان معنی است که واحد پول آنها فراتر می رود، بنابراین هزینه سفر به ایالات متحده کمتر خواهد بود. خارجی ها ممکن است سفرهای طولانی تری به ایالات متحده داشته باشند و گردشگران خارجی بیشتری ممکن است تصمیم به سفرهای ایالات متحده بگیرند.

مرحله 8. توجه داشته باشید که یک سرمایه گذار آمریکایی در خارج از کشور با وضعیتی مشابه با یک واردکننده آمریکایی روبرو است - آنها در حال خرید دارایی خارجی هستند. یک سرمایه‌گذار آمریکایی دلار ضعیف‌تر را به‌عنوان افزایش «قیمت» سرمایه‌گذاری می‌بیند، زیرا همین تعداد دلار، ارز خارجی کمتر و در نتیجه دارایی‌های خارجی کمتری می‌خرد. این باید میزان سرمایه گذاری ایالات متحده در خارج از کشور را کاهش دهد.

مرحله 9. همچنین توجه داشته باشید که سرمایه گذاران خارجی در ایالات متحده تجربه مخالفی خواهند داشت. از آنجایی که ارز خارجی دلار بیشتری خریداری می کند، آنها احتمالاً در دارایی های ایالات متحده بیشتر سرمایه گذاری خواهند کرد.

در این مرحله، شما باید درک خوبی از بازیگران اصلی در بازار ارز داشته باشید: شرکت های درگیر در تجارت بین المللی، گردشگران، سرمایه گذاران مالی بین المللی، بانک ها و فروشندگان ارز. ماژول بعدی نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از ابزارهای تقاضا و عرضه در بازارهای ارز برای توضیح علل اساسی ارزهای قوی‌تر و ضعیف‌تر استفاده کرد («قوی‌تر» و «ضعیف‌تر» که در ویژگی زیر بیشتر به آن اشاره شده است).

چرا یک ارز قوی تر لزوما بهتر نیست؟

یکی از سوء تفاهم های رایج در مورد نرخ ارز این است که یک ارز "قوی تر" یا "قدردانی" باید بهتر از یک ارز "ضعیف" یا "کاهش دهنده" باشد. از این گذشته ، آیا بدیهی نیست که "قوی" بهتر از "ضعیف" است؟اما اجازه ندهید که اصطلاحات شما را گیج کند. هنگامی که یک ارز قوی تر می شود ، به طوری که بیشتر ارزهای دیگر را خریداری می کند ، برخی از آنها در اقتصاد سود می برد و به دیگران آسیب می رساند. ارز قوی تر لزوماً بهتر نیست ، فقط متفاوت است.

مفاهیم کلیدی و خلاصه

در بازار ارز ، مردم و بنگاهها برای خرید ارز دیگر یک ارز مبادله می کنند. تقاضا برای دلار از طرف شرکتهای صادراتی ایالات متحده است که به دنبال تبدیل درآمد خود به ارز خارجی به دلار آمریکا هستند. گردشگران خارجی که درآمد خود را به یک ارز خارجی به دلار آمریکا تبدیل می کنند. و سرمایه گذاران خارجی که به دنبال سرمایه گذاری های مالی در اقتصاد ایالات متحده هستند. از طرف عرضه بازار ارز برای تجارت دلار ایالات متحده شرکت های خارجی هستند که واردات را در اقتصاد ایالات متحده فروخته اند و به دنبال تبدیل درآمد خود به ارز خانگی خود هستند. گردشگران ایالات متحده در خارج از کشور ؛و سرمایه گذاران ایالات متحده که به دنبال سرمایه گذاری مالی در اقتصادهای خارجی هستند. هنگامی که ارز A می تواند بیشتر ارز B را بخرد ، پس از آن ارز A نسبت به B. تقویت یا قدردانی شده است. وقتی ارز A می تواند کمتر از ارز B خریداری کند ، پس ارز A نسبت به B. ضعیف شده یا کاهش یافته است. اگر ارز A نسبت به آن تقویت شود یا قدردانی کندارز B ، سپس ارز B لزوماً باید با توجه به ارز A. تضعیف یا استهلاک شود. یک ارز ضعیف تر ، مانند واردکنندگان ، که با آن ارز خریداری می کنند ، به کسانی که با آن می فروشند ، مانند صادرکنندگان ، آسیب می رساند.